A Story Beyond Gender: Audrey Diwan และ Anamaria Vartolomei เกี่ยวกับ Happening

หากคุณให้ความสนใจ “Happening” ก็เป็นภาพยนตร์ที่ทันท่วงทีเสมอ ผู้กำกับออเดรย์ ดิวานพูดถึงประเด็นนี้ตลอดการสัมภาษณ์ของเราเกี่ยวกับภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลสิงโตทองคำซึ่งฉายในโรงภาพยนตร์ในอเมริกาในช่วงเวลาที่สำคัญ

สำหรับสิทธิในการทำแท้ง “Happening” เปิดฉากขึ้นในฝรั่งเศสเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้หญิง ซึ่งรวมถึง Diwan เองด้วย ให้ต่อต้านการตีตราทางสังคมด้วยการแบ่งปันเรื่องราวการทำแท้งของพวกเขาเอง

ตอนนี้มาถึงสหรัฐอเมริกาในสัปดาห์เดียวกับที่ร่างความเห็นของศาลฎีกาที่รั่วไหลออกมาเปิดเผยว่าศาลได้ลงมติให้คว่ำ Roe V. Wade ทำให้สิทธิ์ของชาวอเมริกันหลายล้านคนในการปกครองตนเองและกำหนดวิถีชีวิตของพวกเขาเองตกอยู่ในอันตราย

จากนวนิยายอัตชีวประวัติของ ในปี 2001 เรื่อง “Happening” เกิดขึ้นในปี 1963 ซึ่งเป็นเวลา 12 ปีก่อนที่การทำแท้งจะได้รับการรับรองในฝรั่งเศส Anamaria Vartolomei รับบทเป็น Anne นักเรียนในวิทยาลัยประจำจังหวัดเล็กๆ ที่มีความลับที่พูดไม่ได้ในขณะนั้น

เธอท้อง กลัวที่จะบอกใครๆ เกี่ยวกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอ เธอใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อยุติการตั้งครรภ์เพื่อที่เธอจะได้อยู่ในโรงเรียนและเติมเต็มความฝันในการเป็นนักเขียนของเธอ “Happening” เป็นภาพยนตร์ที่ทั้งพูดง่ายและมีเนื้อหาครบถ้วน Diwan ถ่ายทอดชีวิตภายในของแอนน์ในรายละเอียดที่ลึกซึ้ง ความอ่อนไหวที่ตรงกันข้ามกับความสมจริงที่ไม่กะพริบของฉากทางการแพทย์ของภาพยนตร์เรื่องนี้

Diwan และ Vartolomei หารือเกี่ยวกับความสมดุลนี้ เช่นเดียวกับความท้าทายในการพบกับช่วงเวลานี้ในประวัติศาสตร์ ในการสัมภาษณ์ร่วม ซึ่งเกิดขึ้นก่อนที่ความเห็นของศาลฎีกาจะเผยแพร่สู่สาธารณะ

คุณพบนวนิยายของ Annie Ernaux ครั้งแรกเมื่อใด

ออเดรย์ ดิวาน: นานมากแล้ว ฉันเคยเป็นสำนักพิมพ์ ฉันเลยมาจากวรรณกรรม ไม่ใช่ภาพยนตร์ แต่คำถามนี้น่าสนใจเพราะว่าผมอ่านมาหลายสิบปีแล้ว แต่ผมไม่รู้เกี่ยวกับ “Happening” เลย และปรากฎว่าไม่บังเอิญ เพราะฉันอ่านหนังสือทันทีหลังจากทำแท้งด้วยตัวเอง

ฉันแค่อยากจะอ่านเกี่ยวกับหัวข้อนี้ เพื่อนและฉันแนะนำให้ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน และเมื่อฉันพูดคุยกับแอนนี่ เออร์โนซ์เป็นครั้งแรก เธอบอกฉันว่าในหนังสือทั้งหมดของเธอ เป็นหนังสือที่ได้รับความสนใจน้อยที่สุดจากนักข่าว ดังนั้น แม้แต่ในช่วงต้นปี 2000 เราก็ไม่อยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นจริงๆ

ในภาพยนตร์ มีวัฒนธรรมแห่งความเงียบที่แท้จริงเกี่ยวกับการทำแท้งและเพศ คุณมีแนวทางอย่างไรในฐานะผู้กำกับและในการแสดงในฐานะนักแสดง? อนามาเรีย วาร์โทโลเม: สำหรับฉากเงียบ เราทำงานกันมากในบทพูดคนเดียวภายใน ฉันกับออเดรย์ [คิดขึ้นมาได้] ประโยค คำที่ฉันพูดซ้ำๆ กับตัวเองขณะถ่ายทำ เพื่อให้คุณรู้สึกถึงเหตุฉุกเฉินและความตื่นตัวในลุคของ [แอนน์]

ตัวอย่างเช่น ในตอนต้นของภาพยนตร์ เมื่อเธออยู่ที่งานปาร์ตี้ เธอต้องการถูกพบเห็น เธอต้องการที่จะรู้สึกถึงความปรารถนา เธอต้องการที่จะเจ้าชู้ และนั่นก็ค่อยๆ กลายเป็นภาพที่ [แสดง] ว่าเธอกำลังหลีกเลี่ยงอะไรบางอย่าง

เธอกำลังหนีอะไรบางอย่าง เธอกลัวถูกจับ ยิ่งเธอเข้าไป [ทำแท้งใต้ดิน] ทุกอย่างกลายเป็นภายในมากขึ้น และยิ่งเธอหวาดระแวงมากขึ้นเท่านั้น เราทำงานมากเกี่ยวกับเรื่องนั้น เรายังทำงานเกี่ยวกับการหายใจและปรับท่าทางของเธอ ร่างกายของเธอสามารถบอก [ผู้ฟัง] ว่ามีอะไรเกิดขึ้นอีก

AD: เมื่อฉันอ่านหนังสือ ฉันรู้สึกว่ามันเป็นหนังระทึกขวัญที่ใกล้ชิดมาก เป็นหนังสือที่ฉันหยุดอ่านไม่ได้ ฉันก็เลยอยากให้หนังเป็นแบบนั้น มันเงียบไป แต่คุณรู้สึกผูกพันกับ [Anne] ดังนั้นคุณจึงกระโดดเข้าสู่เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ และในแง่ของประสิทธิภาพ Anamaria มีฉากหนึ่งที่กล้องอยู่บนใบหน้าของคุณเป็นเวลานานมาก คุณเตรียมตัวอย่างไรสำหรับฉากแบบนั้น? คุณกำลังคิดอะไรอยู่?

AV: เราเตรียมการด้วยการพูด แต่เราไม่ได้ซ้อมฉากเหล่านั้น ฉันคิดว่าเพราะออเดรย์ไม่ต้องการใช้เครื่องจักร มีความมหัศจรรย์ระหว่าง “การกระทำ” และ “การตัด” เราสามารถซ้อมได้ แต่มันจะไม่แม้แต่ 1% ของสิ่งที่จะเกิดขึ้นระหว่างเราในกองถ่าย ฉันแค่ต้องละทิ้งตัวเอง มันไม่ใช่ฉากบทสนทนาที่ยาว

ดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่คุณจะวิเคราะห์หรือกลั่นกรองได้มากขนาดนั้น มันเป็นเรื่องของความรู้สึก ดังนั้นคุณต้องปล่อยให้ตัวเองไปและไว้วางใจผู้กำกับและวิสัยทัศน์ของเธอและการจ้องมองของเธอ เธอนำทางฉัน และเธอก็นำทางลมหายใจของฉัน และเราประสบความสำเร็จในฉากเหล่านี้ร่วมกัน เพียงแค่พยายามใช้ชีวิตเป็นตัวละคร และลืมตัวเอง

AD: บางครั้งเราก็ทำงานราวกับว่าเราเป็นกระจกเงา ตัวอย่างเช่น เมื่อเธอเจ็บปวดในฉากใดฉากหนึ่ง ฉันทำผิดพลาดเพราะฉันคิดว่า และเป็นความคิดพื้นฐานมาก “คุณเจ็บปวด คุณทนทุกข์ คุณตะโกน” เราลองใช้วิธีนี้แล้วไม่ได้ผล เราก็รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง

ดังนั้นเราจึงนั่งต่อหน้ากันและฉันก็บอกอนามาเรียว่า “พยายามหายใจราวกับว่าคุณกำลังจะเป็นลม” ฉันกำลังทำมัน และเธอก็ทำมันด้วย ฉันจึงมองเห็นได้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่เธอก็มองเห็นได้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ และเราไปที่นี้ซึ่งเราทั้งสองพบว่า

แน่นอนว่าหนังต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะเสร็จ และไม่มีเวลาจริงๆ ที่การทำแท้งไม่ได้อยู่ภายใต้การถกเถียงกัน แต่จากที่ที่ฉันอยู่ในสหรัฐฯ ฉันรู้สึกราวกับว่าความขัดแย้งทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว รู้สึกอย่างไรที่ได้ปล่อยภาพยนตร์เรื่องนี้ในช่วงเวลานี้?

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ caribbean-vacation-properties.com อัพเดตทุกสัปดาห์